Tintas

Qu’ei dab un còp de punh de qui s’aubreish eth libe de Miquèla Stenta “Negrelum”.

Entre mair e hilha er’istòria qu’ei sovent complèxa, a còps que pren endom era luta entar’autonomia dera hiha quan ei fàcias a ua mair de hèr! … e mes encòra quan se disen eras causas en fin de vita.

Miquèla Stenta que lança aquiu un crit. Un crit d’un centenat de paginas, a miejas en occitan, a miejas en francés. E quau que sia era lenga, er’escritura qu’ei tostemps ciserada e justa. Eth crit que s’entén encòra longtemps après que sia barrat eth libe.

Negrelum, un tèxte hòrt; un tèxte d’aqueths qui mercan er’istòria der’escritura. E … sòrt qu’avem, qu’ei en occitan aquera jolha. En fin de libe er’autora que horneish tèxtes en resson: Maria Roanet, Marcèla Delpastre, Simone de Beauvoir, Jan dau Melhau e Joan Ganhaire que son convocats a perlongar era nosta leguida e eras nostas perpensadas. A leguir viste, a partatjar e a tornar leguir.

Negrelum – edicions “L’aucèu libre“